Στις παρτιτούρες υπάρχει μια σειρά χειρογράφων που φέρουν την υπογραφή της Κ. Παξινού και από την παλαιότητά τους συνάγεται ότι πρόκειται για εκείνα που χρησιμοποιήθηκαν στην παράσταση του 1933. Οι υπόλοιπες παρτιτούρες έχουν αντιγραφεί και υποστεί επεξεργασία μεταγενέστερα, πιθανώς για την παράσταση του 1951 σε μουσική διεύθυνση Γιώργου Λυκούδη.

Σε άρθρο του στην Αθηναϊκή, 14/08/1951,ο Ν. Π. Βεργωτής αναφέρει τα εξής για τη μουσική της παράστασης:
«Η κ. Παξινού... παρουσίασε μουσική υπόκρουση συμπαθητική στην απλότητά της, που επλησίαζε κάπως, ως γενική εντύπωσις, στην αρχαιοελληνική - ακριβέστερα στο μεταίχμιο ουσιαστικά και μορφικά της αρχαίας και της νεωτέρας - με πετυχημένη χρήση πνευστών οργάνων που αντιστοιχούν στους αρχαίους αυλούς. Παρέλειψε όμως να μελοποιήσει εκτός ελαχίστων σημείων, τα χορικά, όπως ιδιάζει στο κλασσικό αρχαίο θέατρο, όπου η μουσική λόγω της διονυσιακής της προελεύσεως, έπαιζε σημαντικότατο, ουσιαστικά, ρόλο».

Η Παξινού στη μουσική της επένδυση μερίμνησε ώστε να υπάρχουν σύντομες μουσικές παρεμβάσεις κατά την είσοδο ή έξοδο προσώπων του έργου. Τα περισσότερα ορχηστρικά και φωνητικά μέρη φέρουν την ένδειξη lento και molto lento. Για την απόδοση των χορικών η σύνδεση του κειμένου με τη μουσική γίνεται συλλαβιστά.

Είναι συχνές οι εναλλαγές στα μουσικά μέτρα (2/4, 3/4, 4/4, 7/4, 6/4, 5/4, 3/2).
Η μελωδική στήριξη των αργών κυρίως μερών επιτυγχάνεται με τα όμποε και τα τσέλα (που αναλαμβάνουν και το ρόλο του ισοκρατήματος και της ρυθμικής υποστήριξης).